miednica

miednica
miednica {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. ż IIc {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'szerokie, okrągłe naczynie, większe od miski, wykonane z blachy emaliowanej, z tworzyw sztucznych (dawniej też ze szkła, porcelany itp.) służące do mycia się, zmywania, prania itp.': {{/stl_7}}{{stl_10}}Umyć się w miednicy. Zamoczyć pranie w miednicy. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'część kośćca człowieka i kręgowców od kręgów lędźwiowych po spojenie łonowe i staw krzyżowo-biodrowy tworząca pierścień z dwóch obręczy, wewnątrz którego znajdują się pęcherz moczowy, odbytnica, macica z przydatkami' {{/stl_7}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • miednica — ż II, DCMs. miednicacy; lm D. miednicaic 1. «naczynie w kształcie dużej misy służące do mycia się, prania, zmywania itp.» Blaszana, plastykowa miednica. 2. anat. «pierścień utworzony przez kości miedniczne połączone ze sobą spojeniem łonowym (u… …   Słownik języka polskiego

  • miednicowy — przym. od miednica w zn. 2 ∆ Pas miednicowy «zespół kości lub elementów chrzęstno kostnych tułowia kręgowców, łączący się z pierwszym odcinkiem tylnych kończyn; u człowieka i innych ssaków: miednica; obręcz miedniczna a. biodrowa» …   Słownik języka polskiego

  • blaszany — «zrobiony z blachy» Blaszany kubeł. Blaszana miednica. ∆ muz. Instrumenty blaszane «grupa instrumentów dętych, do których należą: trąbka, kornet, róg (waltornia), puzon, sakshorny, tuba; blacha» …   Słownik języka polskiego

  • lędźwie — blp, D. lędźwiewi 1. «część pleców po obu stronach kręgosłupa, między żebrami a miednicą» 2. pot. «uda» …   Słownik języka polskiego

  • miedniczka — ż III, CMs. miedniczkaczce; lm D. miedniczkaczek zdr. od miednica w zn. 1 Obmyć ręce w miedniczce. ∆ anat. Miedniczka nerkowa «półkoliście rozszerzona w nerce początkowa część moczowodu, zbiornik moczu odchodzącego z rdzennej substancji nerki» …   Słownik języka polskiego

  • miedniczny — przym. od miednica w zn. 2 ∆ Kość miedniczna «jedna z dwóch symetrycznych kości wchodzących w skład pasa miednicowego ssaków, ptaków i gadów, powstała w wyniku zespolenia kości: łonowej, kulszowej i biodrowej; kość miednicowa» …   Słownik języka polskiego

  • umywalka — ż III, CMs. umywalkalce; lm D. umywalkalek «porcelanowa lub fajansowa miska przytwierdzona do ściany, zaopatrzona w kran z bieżącą wodą i odpływ; urządzenie do mycia, składające się zwykle z metalowej podstawki z miednicą» Myć ręce nad umywalką,… …   Słownik języka polskiego

  • mednyčia — ×mednyčia (l. miednica) sf. (1) [K]; N mė̃dnyčia (1) Als žalvarinis dubuo: Padaryk teipajag ir puodus pelenų, lopetas, mednyčias BB2Moz27,3 …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • miednyčia — ×miẽdnyčia (l. miednica) sf. (1) Als metalinis dubuo, praustuvas: O Maižiešius ėmė pusę kraujo ir pastatė tai miednyčiose Ch2Moz24,6 …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • kręgosłup — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. a, Mc. kręgosłuppie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oś szkieletu kręgowców składająca się z kręgów i chrząstek międzykręgowych; dźwiga czaszkę i łączy się z miednicą; ochrania… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”